تحلیل گفتمان های آموزش و پرورش ایران پس از انقلاب

معلمان و سیاست‌گذاران همواره با زبان ویژۀ خود از نابرابری در آموزش و پرورش سخن گفته‌اند. اما غالباً اظهارات آن‌ها در قالب عبارات کلی بیان شده است و بر پایۀ روش‌شناسی خاصی نبوده است. زمانی که از نابرابری در آموزش سخن می‌گوییم از سنگین‌تر شدن ترازوی امکانات مادی و فرهنگی به نفع گروهی خاص صحبت می‌شود. این نابرابری، نمودهای آشکار و پنهانی در زبان عاملان خرد و کلان آموزش و پرورش می‌یابد. در کتاب حاضر، نویسندگان تلاش کرده‌اند با رویکرد تحلیل گفتمان، سویه‌های ظریف سلطۀ قدرت در قالب زبان مرتبط به آموزش و پرورش را در حوزه‌های تربیت جنسی، تربیت معلم، تربیت کودکان با نیازهای ویژه و تربیت برای صلح واکاوی کنند تا از این طریق تصویری از وضع موجود آموزش و پرورش در حوزه‌های یاده‌شده ترسیم شود. خواندن مقاله‌های کتاب درکی متفاوت از مناسبات قدرت و زبان در نسبت با آموزش و پرورش در اختیار معلمان، محققان و سیاست‌گذاران این حوزه می‌نهد.