تأملاتی بر نسبت ساحت قدس، وجود و تاریخ (جلد دوم: گشودگی و فروبستگی به ساحت قدس)

اندیشیدن به نسبت میان ساحت قدس/ ذات حقیقت با عقلانیت جدید و متدولوژیسیسم (قول به اصالت روشِ) حاصل از آن و بحث از ناگشودگی و فروبستگی سنت تفکر متافیزیکی به طور کلی و عقلانیت جدید و روش تفکر علمی حاصل از آن به این ساحت، یکی دیگر از اصلی‌ترین محورهای گفت‌وگوها در این مجموعه است. در این کتاب، به عنوان جلد دوم مجموعۀ سه‌گانۀ تأملاتی بر نسبت ساحت قدس، وجود و تاریخ کوشش شده است تا نشان داده شود سوبژکتیویسم متافیزیکی جدید، وجود و ذات حقیقت به‌منزلۀ آشکارگی را نااندیشیده باقی می‌گذارد و این آشکارگی، یعنی آنچه خودِ تفکر، منطق، تجربه و مطابقت گزاره‌ها با امر واقع را امکان‌پذیر می‌سازد، نمی‌تواند تابعی از معیارهای منطقی و تجربی قرار گیرد. پرسش از وجود، و به تبع آن، ساحت قدس به‌هيچ‌وجه تفکری متافيزيکی و علمی نيست و راز وجود را نمی‌توان به کمک تفکر منطقی و متافيزيکی به مثابه يک «مسأله» حل کرد. ساحت قدس، حوزۀ «راز»، «سرّ» يا «ساحت غيب‌الغيوب»، یعنی ساحتی فرازبان، فرامقوله‌، فراروش و فرامنطقی است. نقد جریان به اصطلاح روشنفکری دینی، به‌خصوص نقد آرای دکتر عبدالکریم سروش، بخش مهمی از این مجلد را تشکیل می‌دهد.