جهان زندگی در جمکران؛ روایت زندگی منتظرانه

‌اندیشه ظهور منجی در ادیان و مذاهب مختلف با عناوین متفاوتی ‌‌مانند مسیحاگرایی، آینده‌گرایی، هزاره‌گرایی و موعودگرایی یا موعودباوری مترادف شده ‌است. این اندیشه‌ در هریک از ادیان در چارچوب دینی و فرهنگی همان دین معنی می‌یابد و ویژگی‌های آن‌ را می‌گیرد. بروزهای اجتماعی این اعتقاد نیز به اشکال متفاوتی مشاهده شده ‌است. موعودباوری آموزه‌ای است که پیوند محکمی با کنش‌های فردی و اجتماعی انسان‌ها و به تبع آن با حکومت و قدرت سیاسی دارد. لذا ماهیتاً از موضوعاتی است که علاوه بر این‌که معتقدان زیادی دارد، می تواند مورد توجه اندیشمندان علوم اجتماعی و سیاسی که به بررسی اثرات و نتایج این باور علاقه‌مندند قرار گیرد.
گونه‌شناسی ‌اندیشه‌ی منجی موعود در ادیان مختلف نشان داده است که ‌اندیشه‌ی نجات یا منجی موعود ‌اندیشه‌‌ای جهانی است؛ اگرچه می‌توان شمار‌ اندکی از ادیان یا بهتر بگوییم مذاهب را نام برد که این ‌اندیشه را قبول ندارند. میزان موعودباوری ادیان از لحاظ کمی و کیفی با هم متفاوت است و مطالعات نشان داده‌ است که این اعتقاد در دین مسیحیت و اسلام به ویژه در مذهب شیعه امامیه، باورمندان بیشتری دارد.