فرهنگ، نوآوری، توسعه؛ تأثیر فرهنگ در سیاست گذاری عمومی

در این کتاب نویسنده استدلال می‌کند که فرهنگ، به‌مثابۀ یک امر مستقل، می‌تواند به‌عنوان نیروی محرکه‌ای قوی برای توسعۀ پایدار عمل کند و در عرصه‌های مختلف نوآوری‌ها را توسعه دهد. استفاده از لفظ «می‌تواند» به این معنی است که فرهنگ «الزاماً قرار نیست» که نیرو محرکۀ توسعۀ پایدار باشد. شاید فرهنگ‌هایی (از جمله اشکال نوآورانۀ آن) در جهت توسعۀ پایدار نباشند. مطمئناً فرهنگ‌های تجاری‌تر، ظاهری‌تر و حتی مخربی وجود دارند که در ترویج توسعۀ پایدار نقش عمده‌ای ندارند، چه رسد به اینکه فرآیندی را برای احیای جامعه‌ توسعه و بسط دهند. بنابراین سؤال اساسی این است: چه نوع فرهنگی شکل خاصی از توسعه را ترسیم می‌کند؟ به دنبال این سؤال، سؤالات دیگری نیز مطرح می‌شود: چه نوع فرهنگی در حال حاضر غالب است؟ در طول چند سال گذشته (بسته به افق زمانی؛ دهه، قرن یا هزاره) فرآیند توسعه با چه مشکلاتی مواجه بوده است و نقش فرهنگ در این تحول چه بوده است؟ «نوآوری فرهنگی» و «نوآوری‌ها در فرهنگ» کدام‌یک برای تغییر خط سیر توسعه به سمت آیندۀ مطلوب ارجحیت دارند؟ و درنهایت، فقدان نوع مشخصی از گونه‌های نوآوری فرهنگی چه پیامدهایی برای یک گذار بزرگ در قرن بیست و یکم خواهند داشت؟