گلناز توکلیان

باور دارم داستانی می‌نویسم که شناختی نسبی از درون‌مایه‌هایش دارم: زندگی، زن و مرگ! داستان‌هایم حول این سه می‌چرخند. با زندگی میانۀ خوبی دارم و به خاطر همجواری، تقریباً می‌شناسمش. چندین سالی هم که زنده‌ام، همه‌اش را با اطمینان خاطر می‌دانم که زن بوده‌ام. مرگ را شاید به خاطر عدم تجربه خیلی خوب نشناسم، ولی به‌عنوان واقعی‌ترین حقیقت جهان، قبولش...