هایدگر و استعلا؛ شرحی بر تفسیر هایدگر از کانت

هدف اصلی این کتاب پژوهشی فلسفی در باب استعلا و طرح امكان ‏ذاتی آن؛ یعنی پاسخ به این پرسش است كه آیا اساساً استعلا، در معنای مواجهه با وجود فی‌نفسه، برای آدمی امكان‏‌پذیر است یا نه. طرح مسئلۀ استعلا در واقع تلاش برای رسیدن به فهم جدیدی از هستی، آدمی، ادراک، نسبت آدمی با عالَم، و معنا و مفهوم حقیقت است، فهمی كه متمایز از آن نحوۀ تلقی و دركی است كه در سنت مابعدالطبیعه دیده می‌‏شود. ازآنجا كه در زمان ما‏‏ -‏‏اگر نگوییم در سرتاسر تاریخ تفكر غرب‏- هیچ متفكری به اندازۀ هایدگر مسئلۀ استعلا را به نحو بنیادین و ریشه‌‏ای مطرح نساخته است، لذا پژوهش ما در باب استعلا و امكان‏ ذاتی آن در چارچوب تفكر هایدگر صورت خواهد گرفت. هایدگر از طریق شرح نقد عقل محض و فلسفۀ استعلایی کانت می‌کوشد امکان استعلا، یعنی مواجهۀ انسان با وجود را در افق زمان نشان دهد. آیا تفسیر هایدگر از نقد عقل محض شرح و تفصیلی از این كتاب است و یا باید آن را به منزلۀ تحمیل ایده و طرح اصلی خودِ هایدگر به فلسفۀ استعلایی كانت دانست؟ این کتاب می‌کوشد ضمن پاسخ‌گویی به پرسش از ارزش و اعتبار تفسیر هایدگر از كانت، به شرح مبسوطی از تفسیر وجودشناختی هایدگر از کانت بپردازد، تفسیری که اگر پذیرفته شود، اکثر تفسیرهای رایج معرفت‌شناختی از کانت چیزی بیش از یک کاریکاتور از این فلسفه نخواهد بود.